Śniło mi się, że biegłam po dachach samochodów, było na prawdę cudownie! Mega szybkość, minimalna grawitacja i ja na samym szczycie samochodów ustawionych w korku na ulicy. Przeskakiwałam zwinnie z jednego na drugi i biegłam od ich przodu do tyłu(miałam ułatwienie ponieważ nie jechały). Nagle odepchnęłam się energicznie od jednego z nich i jak z rakiety pofrunęłam dalej nad ich ciągiem, kierując się jednocześnie nieco wzwyż, z szeroko rozpostartymi rękami. Wraz z czasem mój lot coraz mocniej kierował się w górę, w stronę dwóch równoległych do siebie gałęzi, między którymi przeleciałam. Wtedy stało się coś dziwnego, zrozumiałam iż ten sen jest snem po czym znalazłam się w swoim łóżku czując wibrację. Chciałam się skupić i opuścić swoje ciało. Ale wtedy się obudziłam-czyli, że gdy się obudziłam ze snu nr 1 to też był sen. xD Szczerze, od prawie dwóch lat(20 czerwca 2010r.-po wakacjach w tym właśnie roku przeżyłam najgorsze dni w swoim życiu) nie miałam tak superaśnego i realistycznego snu! Gdy się obudziłam serce biło mi jak młotem, byłam w szoku...Ale takim całkowicie pozytywnym! To było na prawdę cudowne! *__* Chcę mieć takich snów jak najwięcej! ^u^